Այսպես կոչված «խաղաղության պայմանագրի» վերջին երկու կետերով Ադրբեջանը լուծում է ռազմավարական երկարաժամկետ խնդիր։ Խնդիրը, ըստ էության, ապագայում հնարավոր խնդիրների դեպքում երրորդ երկրների ուժերի տեղակայման բացառումն է։ Այսինքն` հայ-թուրքական սահմանի օրինակով բացառել այլ սահմանապահ ուժերի տեղակայումը, որը ապագայում հնարավոր հարձակման դեպքում կնշանակեր ոչ միայն Հայաստանի Հանրապետության դեմ պատերազմ, այլ նաև այն երկրի, որի ուժերը տեղակայված կլինեին։

Մինչ տարբեր քաղաքական շրջանակներ զբաղված են ցուցակներ քննարկելով և թեկնածուներ հորինելով 2026-ի ընտրությունների համար, Նիկոլը փոխում է պայմանները և մթնոլորտը, որում կլինեն ընտրությունները...

Վերջին մի քանի ամիսների Նիկոլի ու նրա պլեադայի խոսույթի հիմնական առանցքն ու բանալի բառերը պտտվում են «խաղաղության պայմանագիր» կոչվածի շուրջ։ Նիկոլը համառորեն մտասևեռվել է, որ հենց ինքն է հանդիսանալու այն անձը, ով պետք է «հավերժական խաղաղություն» բերի ոչ միայն Հայաստանում, այլև ողջ Հարավկովկասյան տարածաշրջանում...

Վերջին մոտ 30 տարվա ընթացքում ադրբեջանցիները խախտել են հայերի հետ պայմանավորվածությունը առնվազն 13 անգամ։ 13 անգամ սկզբից պայմանավորվել են ու հետո, ըստ էության, խաբել, անցել հարձակման, խախտել...

Էդ որ ասում են՝ Հայաստանը պարտավորվել է փոխել Սահմանադրությունը, բա եթե հանրաքվեով նոր Սահմանադրությունը մերժվի, ի՞նչ է լինելու։ «Խաղաղության պայմանագրի» հեղինակները դրա մասին մտածե՞լ են։

Մայր Աթոռի հոգևոր խորհրդի կարևոր հայտարարությունը, տասնյակ հազարավոր մեր հայրենակիցների՝ անարդարությունից ճչացող, բայց անելիքը հստակ չիմացող ձայնը և հարյուր հազարների սպասումը այսօրվա ԵԽ քվեարկությունից ինձ ստիպում են պարզ ասել. եթե չստեղծենք աշխատանքի լուրջ մեքենա, այդ ջանքերը ոչ մի օգուտ չեն տալու։

Երկու տարի առաջ այս նույն օրվա գիշերը՝ սեպտեմբերի 13-ի լուսաբացին, Սյունիքի վրա հարձակման ժամանակ ծանր վիրավորվեց տղաս՝ Դավիթը։ Չէր կարողանում շարժվել, դեռ մութ էր, սարի գագաթ, միայնակ... քիչ անց վիրավոր տղայիս գլխին կանգնեցին ազերիները և ժամեր անց նա զոհվեց։

Հայ գերիներին ու քաղբանտարկյալներին վերադարձնելու մեզ հասանելի երկու տարբերակ կա. 1. Եթե մենք փոխենք իշխանությունը ու կառուցենք պետություն, որը ունակ է լուրջ օպերացիաներ պլանավորել ու ստեղծել թակարդ Ադրբեջանի համար։ Սա արժանապատիվ, բայց երկարատև ճանապարհն է։

Ժամանակին կատուն ճոն էր, ես էլ նիկոլի քիպ հեղինակն էի։

Բաքվում պահվող հայերի համար, որպես հանրություն, կարող ենք ընտրել գործողությունների երկու սցենար։ Առաջինը՝ լացել, պահանջել, հետո ցրվել տներով։ Մյուս սցենարը՝ մի կողմ դնել զգացմունքներն ու անցնել ռացիոնալ քայլերի։